مطالعاتی همچون مطالعه بیماریهای چشم مرتبط با سن این امید را به ما می دهد كه ما میتوانیم در بیماریهایی از جمله استحاله ملكولها در اثر افزایش سن قبل از آنكه كاهش بینایی به صورت برگشت ناپذیر در شهروندان مسن ما ایجاد شود اقدام كنیم.بدین ترتیب كه اگر افراد در خطر استحاله ملكولی مكملهای ویتامین C ، E،بتاكاروتن و روی را دریافت كنند در 25% از آنها از پیشرفت استحاله ملكولها در اثر افزایش سن و كاهش بینایی مربوط به آن در 5 سال آینده جلوگیری خواهد شد. در سه مطالعه مستقل از هم گروههای تحقیق نشان دادند كه  NEI درون عضلات و ناقل های خارج عضله به عنوان یكی از متغیرهای معمول فاكتور كمپلمان ژن H ،یك ریسك فاكتور ایجاد استحاله ملكولها در اثر افزایش سن می باشد.ژن CHF مسئول ساخت پروتئینی است كه به تنظیم التهاب در سیستم ایمنی در زمان بیماری و اسیب سلولی كمك می كند.در برخی از بیماران با استحاله ملكولها در اثر افزایش سن التهاب در چشم ممكن است كه با فرایند بیولوژیك منجر به بیماری تشدید شود.افرادی كه آرایش ژنتیكی آنها دارای تغییر در ژن CHF می باشد 4/7 برابر بیشتر احتمال ابتلا به استحاله ملكولها در اثر افزایش سن را دارند.مطالعه ای بر اساس آنالیز كل ژنوم شركت كنندگان در مطالعه بیماری چشمی مرتبط با سن با حمایت NEI انجام شد كه در این مطالعه بالینی بزرگ نزدیك به 5000 بیمار با مراحل مختلف استحاله ملكولها در اثر افزایش سن بررسی شدند. چون مطالعات ابتدایی تغییرات ژنتیكی را در مسیر مكمل ژنها كه یكی از دلائل اختلال عملكرد در پاسخ التهابی است و خود عامل اصلی آسیب شناسی استحاله ملكولها در اثر افزایش سن می باشد را نشان دادند لذا محققان بررسی های بیشتری را انجام دادند.ژنهای تجزیه شده در این مطالعه – كمپلمان فاكتور B و كمپلمان جزء 2- دستورالعمل ساخت پروتئینی كه دفاع سیستم ایمنی بدن را بر علیه عفونت های میكروبی فعال میكند،دارا بودند.این پاسخهای دفاعی بخشی از سیستمی هستند كه كه مسیر كمپلمان نامیده میشود.یك متغییر ژنتیكی شانس استحاله ملكولها در اثر افزایش سن را افزایش lمی دهد،در حالیكه دو متغییر ژنتیكی در مقابل ایجاد این بیماری از ما محافظت می كنند.این نتایج هنگام تجزیه وتحلیل در رابطه با نتایج مربوط به استحاله ملكولها در اثر افزایش سن و متغییرهای ژنتیكی كمپلمان فاكتور Hژنی كه حاوی دستور ساخت پروتئینی است كه سیستم كمپلمان را مهار میكند-نشان داد كه 56 درصد از افراد سالم دارای متغییری هستند كه از آنها در برابر استحاله ملكولها در اثر افزایش سن محافظت كرده در حالی كه 74% از افراد مبتلا به استحاله ملكولها در اثر افزایش سن فاقد متغییرهای محافظتی می باشند.